بررسی شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ‌های شهرستان سمنان با استفاده از روش آگلوتیناسیون مستقیم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته دکترای عمومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

2 دانشیارگروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

3 استاد گروه انگل شناسی و قارچ شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

    شکل مدیترانه‌ای لیشمانیوز احشایی (کالاآزار) از خطرناک‌ترین بیماری­های مشترک انسان و دام می‌باشد که در اغلب مناطق ایران به صورت تک­گیر و در بعضی از استان‌های کشور به صورت بومی دیده می‌شود.  سگ اهلی (Canis familiaris) مخزن اصلی بیماری در لیشمانیوز احشایی نوع مدیترانه‌ای است.  هدف از مطالعه حاضر مشخص نمودن شیوع سرمی (Seroprevalence) حضور بیماری لیشمانیوز احشائی در سگ‌های صاحب­دار مناطق شهری و روستایی سمنان می‌باشد.  به این منظور از ۱۴۰ قلاده سگ صاحب­دار فاقد علائم بالینی به روش تصادفی خون­گیری انجام گرفت.  تمامی نمونه‌های خون از لحاظ حضور آنتی‌بادی ضد لیشانیایی با عیار۱:۸۰ و به بالا با آزمایش آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) مورد آزمایش قرار گرفتند.  عیار۱:۳۲۰ و به بالا به همراه علائم بالینی به عنوان بیمار و عیار۱:۸۰ و به بالا، بدون علائم بالینی به عنوان عفونت ناشی از لیشمانیا اینفانتوم در نظر گرفته شد.  از نمونه‌های مرضی شامل طحال، کبد و غدد لنفاوی یک سگ مبتلا با عیار ۱:۲۰۴۸۰ در آزمایشگاه به روش داب، گسترش تهیه شد و با رنگ گیمسا رنگ‌­آمیزی گردید.  در مطالعه میکروسگوپی، اجسام آماستیگوت دیده شد.  آنتی‌بادی ضد لیشمانیا در چهار سگ (9/2 درصد) با عیار بالاتر از ۱:۳۲۰ در ۱۴۰ سگ مشاهده گردید.  از لحاظ شیوع سرمی، اختلاف معنی‌داری میان ابتلا به بیماری با جنسیت و سن دیده نشد.  نتایج این مطالعه نشان می­دهد که لیشمانیوز احشایی با میزان شیوع پائین در سگ‌های شهرستان سمنان در حال بروز است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


Aflatoonian M.R., Akhtardanesh, B., Sharifi I., Mostafavi M., Aflatoonian B. and Khalili M. (2012). Seroepidemiology of canine visceral leishmaniosis in kerman city. Journal of Kerman University Medical Sciences, 19(6): 531-539 [Article in Persian].
Bamorovat M., Sharifi I., Mohammadi M.A., FasihiHarandi M., Mohebali M., MalekpourAfshar R, et al. (2014). Canine Visceral Leishmaniasis in Kerman, Southeast of Iran: A Seroepidemiological, Histopathological and Molecular Study. Iranian journal of parasitology, 9(3), 342-342.
DorostkarMoghadam D., Hejazi H. and Ghasemi M. (2005). Evaluation and comparison of serological methods of indirect immunofluorescence and direct agglutination using standardized antigen for the detection of visceral leishmaniasis. Journal of Mazandaran University Medical Sciences, 15(49): 1-8 [Article in Persian].

Ebrahimi M., Rad Goudarzi M., ‏ Yusoff K. (2018).The Dynamics of Iranian Borders: Issues of Contention. New York. Springer edition.

Edrissian G.h., Mohebali M., Hajjaran H., Arshi S., Atari M.R., Frouzani, A.R et.al. (1381). Kala azar case finding using direct agglutination test. Journal of school health, 1.1.p 10-16 [Article in Persian].
Fakhar M., Ahmadpour A. (2013). Review of Laboratory Diagnostic Techniques for Visceral Leishmaniasis (Kala Azar). Medical Laboratory Journal, (7)1: 45-54 [Article in Persian].
Farzam M., Changizi E., Mohebali M., Akhoundi B. and SalimiBejestani M.R. (2008). Seroepidemiological survey of canine visceral Leishmaniasis in Jahrom city, Fars province. Iranian Veterinary Journal, 4(3): 58-67 [Article in Persian].
Hosseininejad M., Mohebali M., Hosseini F., Karimi S., Sharifzad S. and Akhoundi B. (2012). Seroprevalence of canine visceral leishmaniasis in asymptomatic dogs in Iran. Iranian Journal of Veterinary Research, 13(1): 54-57.
Lopes E.G., Sevá A.P., Ferreira F., Nunes C.M., Keid L.B., Hiramoto R.M et al. (2018). Vaccine effectiveness and use of collar impregnated with insecticide for reducing incidence of Leishmania infection in dogs in an endemic region for visceral leishmaniasis, in Brazil. Epidemiology and infection, 146(3), 401-406.
Mazloomi S., Mohit H., Edrissian G.H., Mohebali M. and Davies C.R. (2002). Domestic dog ownership in Iran is a factor for human infection with Leishmania infantum. American Journal of Tropical Medicine Hygiene, 67(5), 511-515.
Mirhadavi H., Salim K.A., Sohrabnahad A., Hydarian P. and Bizhani N. (2016). Species Identification and Molecular Typing of Leishmania Spp. Using Targeting HSP70 Gene in Suspected Patients of Cutaneous Leishmaniasis from Sistan and Baluchestan Province, Southeast Iran. Iranian Journal of parasitology, 11(4): 489-498.
Mohami M., Mohebali M., Keshavarz H., Hajaran H. and Zarei Z. (2006). Seroepidemiologic study of visceral leishmaniasis in Germi city of Ardebil province. Journal of School Public Health Institute, 4(1): 45-55 [Article in Persian].
Mohebali M., Edrissian Gh.H., Nadim, A., Hajjaran H., Akhoundi B., Hooshmand B. et al. (2006). Application of Direct Agglutination Test (DAT) for the Diagnosis and Seroepidemiological Studies of Visceral Leishmaniasis in Iran. Iranianian Journal of Parasitology, Vol.1, No.1, pp. 15-25.
Mohebali M. (2012). Epidemiological Status of Visceral Leishmaniasis in Iran: Experiences and Review of Literature.  Journal of Clinical & Experimental Pathology. S3, pp.12-34.
Mohebali M., Hajjaran H., Hamzavi Y., Mobedi I., Arshi S. and Zarei Z. (2005). Epidemiological aspects of canine visceral leishmaniosis in the Islamic Republic of Iran. Veterinary parasitology, 15;129(3-4):243-51.
Mohebali M., Hamzavi Y., Fallah, E. and Zarei, Z. (2001). Study of canine visceral leishmaniasis in some parts of Islamic Republic of Iran and its health importance. Journal of Veterinary Resarch, 56(3), 55-60 (Full Text in Persian).
Mohebali M., Moradi-Asl E. and Rassi, Y. (2018). Geographic distribution and spatial analysis of Leishmania infantum infection in domestic and wild animal reservoir hosts of zoonotic visceral leishmaniasis in Iran: A systematic review. Journal of Vector Borne Diseases. 55. pp. 173–183.
Molaei S., Dalimi A., Mohebali M., Zareii Z., Mohammadi-Ghalehbin B., Akhondi B. et al. (2016). Study of Canine Visceral 2 in Symptomatic and Asymptomatic Domestic Dogs in Meshkinshahr City, Iran. Journal of Ardabil University of Medical Sciences. 16(1): 105-115 [Article in Persian].
Mosallamejad B., Ranjbarbahadori Sh. and Moradi B. (2007). Sero-epidemiological investigation of visceral leishmaniasis in local dogs of Garmsar. Journal of Veterinary Microbiology, Azad Univ. 3(2): 59-65 [Article in Persian].
Moshfe A., Mohebali M., Edrissian G.H., Zarei, Z., Akhoundi B., Kazemi B. et al. (2006). Seroepidemiological study on canine visceral leishmaniasis in Meshkinshahr district, Ardabil province, Northwest of Iran during 2006-2007. Iranian Journal of Parasitology. 3(3): 1-10.
Moshfe A., Zarei Z., Akhoundi B., Edrisian G.H., Kazemi B., Jamshidi Sh. et al. (2009). Comparison between Serology and PCR Methods for the Diagnosis of Visceral Leishmaniasis. Armaghan Danesh. 4 (12): 31-42 [Article in Persian].
Namroodi S., Saberi M. (2015). Seroepidemiology of Leishmania infantum in Rural Dogs in Golestan Province, Iran (2012 to 2014)). Medical Laboratory Journal. 9(2): 97-102[Article in Persian].
Ozbel Y., Oskam L., Ozensoy S., Turgay N., Alkan MZ., Jaffe CL., Ozcel MA. (2000)  A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta tropica. 47(1): 1-6.
Ozensoy Toz S., Sakru N., Ertabaklar H., Demir S., Sengul M., Ozbel Y. (2009). Serological and entomological survey of zoonotic visceral leishmaniasis in Denizli province, Aegean Region, Turkey New Microbiology 32(1): 93-100.
Sabzevari S., Razmi G.R., Naghibi A. and Khoshnegah J. (2013). A serological study of Leishmania infantum in dogs of Khorasan Razavi province, Iran. Journal of Parasitic Disuses.  37(2):189-91.
Shaw S., Day M. (2005). Arthropod-borne Infectious Diseases of the Dog and Cat. London, CRC Press; PP: 89-99.
Strelkova MV., Ponirovsky EN., Morozov EN., Zhirenkina EN., Razakov SA., Kovalenko DA., Schnur LF., Schönian G. (2015). A narrative review of visceral leishmaniasisin Armenia, Azerbaijan, Georgia, Kazakhstan,Kyrgyzstan, Tajikistan, Turkmenistan, Uzbekistan,the Crimean Peninsula and Southern Russia. Parasites & Vectors, 8:330, 1-18.