هدف از این مطالعه نشان دادن اثر سیلیمارین روی چسبندگی‌های صفاقی در سگ می‌باشد. در این مطالعه ده قلاده سگ بالغ نر و ماده استفاده شدند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و سیلیمارین داخل صفاقی تقسیم شدند. لاپاراتومی به طول 10 سانتی‌متر در خط میدلاین شکمی و انتروتومی در همه‌ی سگ‌ها انجام شد و پس از انجام انتروتومی، دیواره شکم بخیه گردید. لاپاروتومی مجدد 30 روز بعد از عمل انجام گرفت و شکل‌گیری چسبندگی به صورت ماکروسکوپی بر اساس دسته‌بندی نیر و دسته‌بندی آداچی درجه‌بندی شد. غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی اندازه‌گیری شد. امتیازات چسبندگی در گروه سیلیمارین به صورت معنی‌داری با گروه کنترل اختلاف داشت. تشکیل چسبندگی در گروه سیلیمارین نسبت به گروه کنترل گسترده‌تر و شدیدتر بود. ممکن است سیلیمارین از حفره‌ی صفاقی جذب نشده و به عنوان یک ماد‌ه‌ی خارجی عمل کرده باشد. غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی در بین گروه کنترل و دریافت کننده‌ی سیلیمارین تفاوت معنی‌داری نداشت. بنابراین سیلیمارین در استعمال موضعی اثر مفیدی در کاهش چسبندگی صفاق ندارد.
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, نجف زاده, حسین. (1393). مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ. مجله دامپزشکی ایران, 10(3), 5-12.
MLA
علی بنی آدم; سایه صمیمی; حسین نجف زاده. "مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ". مجله دامپزشکی ایران, 10, 3, 1393, 5-12.
HARVARD
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, نجف زاده, حسین. (1393). 'مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ', مجله دامپزشکی ایران, 10(3), pp. 5-12.
VANCOUVER
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, نجف زاده, حسین. مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ. مجله دامپزشکی ایران, 1393; 10(3): 5-12.
)