هدف از این مطالعه نشان دادن اثر سیلیمارین روی چسبندگی‌های صفاقی در سگ می‌باشد. در این مطالعه ده قلاده سگ بالغ نر و ماده استفاده شدند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و سیلیمارین داخل صفاقی تقسیم شدند. لاپاراتومی به طول 10 سانتی‌متر در خط میدلاین شکمی و انتروتومی در همه‌ی سگ‌ها انجام شد و پس از انجام انتروتومی، دیواره شکم بخیه گردید. لاپاروتومی مجدد 30 روز بعد از عمل انجام گرفت و شکل‌گیری چسبندگی به صورت ماکروسکوپی بر اساس دسته‌بندی نیر و دسته‌بندی آداچی درجه‌بندی شد. غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی اندازه‌گیری شد. امتیازات چسبندگی در گروه سیلیمارین به صورت معنی‌داری با گروه کنترل اختلاف داشت. تشکیل چسبندگی در گروه سیلیمارین نسبت به گروه کنترل گسترده‌تر و شدیدتر بود. ممکن است سیلیمارین از حفره‌ی صفاقی جذب نشده و به عنوان یک ماد‌ه‌ی خارجی عمل کرده باشد. غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی در بین گروه کنترل و دریافت کننده‌ی سیلیمارین تفاوت معنی‌داری نداشت. بنابراین سیلیمارین در استعمال موضعی اثر مفیدی در کاهش چسبندگی صفاق ندارد.
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, & نجف زاده, حسین. (1393). مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ. نشریه دامپزشکی ایران, 10(3), 5-12.
MLA
علی بنی آدم; سایه صمیمی; حسین نجف زاده. "مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ". نشریه دامپزشکی ایران, 10, 3, 1393, 5-12.
HARVARD
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, نجف زاده, حسین. (1393). 'مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ', نشریه دامپزشکی ایران, 10(3), pp. 5-12.
VANCOUVER
بنی آدم, علی, صمیمی, سایه, نجف زاده, حسین. مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ. نشریه دامپزشکی ایران, 1393; 10(3): 5-12.
)