@article { author = {بنی آدم, علی and صمیمی, سایه and نجف زاده, حسین}, title = {Study effect of silymarin on abdominal adhesions after entrotomy in dog}, journal = {Iranian Veterinary Journal}, volume = {10}, number = {3}, pages = {5-12}, year = {2014}, publisher = {Shahid Chamran University of Ahvaz}, issn = {1735-6873}, eissn = {2676-704X}, doi = {}, abstract = {    The objective of this study was to show the effect of silymarin on peritoneal adhesions in dog. Ten adult male and female dogs were divided into two equal groups randomly: control and intraperitoneal silymarin. A 10-cm midline laparotomy incision was made in all dogs. After entrotomy, the abdominal wall incision was sutured. Re-laparotomy was performed on the 30th postoperative day and adhesion formation was macroscopically graded according to the Nair classification and Adachi classification. Serum malondialdehyde and total antioxidant activity were determined. Adhesion scores in silymarin group were significantly (p<0.05) greater than control group. The adhesion formation in silymarin group was more extensive and denser than control group. Silymarin might not be absorbed from the peritoneal cavity and act as a foreign substance. The serum concentration of malondialdehyde and total antioxidant activity was not different between control and silymarin groups significantly. Thus, silymarin does not have any benefitial effect on peritoneal adhesions, in local administration.}, keywords = {Silymarin,Adhesion,intraperitoneal injection,Dog}, title_fa = {مطالعه‌ی اثر سیلیمارین بر چسبندگی‌های داخل شکمی پس از انتروتومی در سگ}, abstract_fa = {    هدف از این مطالعه نشان دادن اثر سیلیمارین روی چسبندگی‌های صفاقی در سگ می‌باشد.  در این مطالعه ده قلاده سگ بالغ نر و ماده استفاده شدند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و سیلیمارین داخل صفاقی تقسیم شدند.  لاپاراتومی به طول 10 سانتی‌متر در خط میدلاین شکمی و انتروتومی در همه‌ی سگ‌ها انجام شد و پس از انجام انتروتومی، دیواره شکم بخیه گردید.  لاپاروتومی مجدد 30 روز بعد از عمل انجام گرفت و شکل‌گیری چسبندگی به صورت ماکروسکوپی بر اساس دسته‌بندی نیر و دسته‌بندی آداچی درجه‌بندی شد.  غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی اندازه‌گیری شد.  امتیازات چسبندگی در گروه سیلیمارین به صورت معنی‌داری با گروه کنترل اختلاف داشت.  تشکیل چسبندگی در گروه سیلیمارین نسبت به گروه کنترل گسترده‌تر و شدیدتر بود.  ممکن است سیلیمارین از حفره‌ی صفاقی جذب نشده و به عنوان یک ماد‌ه‌ی خارجی عمل کرده باشد.  غلظت سرمی مالون دی آلدئید و فعالیت تام آنتی اکسیدانی در بین گروه کنترل و دریافت کننده‌ی سیلیمارین تفاوت معنی‌داری نداشت.  بنابراین سیلیمارین در استعمال موضعی اثر مفیدی در کاهش چسبندگی صفاق ندارد.}, keywords_fa = {سیلیمارین,چسبندگی,تجویز داخل صفاقی,سگ}, url = {https://www.ivj.ir/article_6371.html}, eprint = {https://www.ivj.ir/article_6371_5160a90ea4c788c11b4ead9a2450992b.pdf} }