پیروپلاسموز اسبها، به بیماری حاصل از دو تکیاخته خونی، تیلریا اکوئی و بابزیا کابالی، اطلاق میشود که با گزش کنههای آلوده منتقل گردیده و به اشکال فوق حاد، حاد، تحت حاد و مزمن بروز میکند. این بیماری به عنوان یکی از عوامل چالشبرانگیز نقل و انتقال بینالمللی اسبها شناخته میشود. هدف از مطالعهی حاضر، بررسی شاخصهای خونشناسی و نشانههای درمانگاهی در پیروپلاسموز اسبهای اصیل عرب منطقهی اهواز است. در این پژوهش، پس از معاینهی بالینی از 59 رأس اسب اصیل عرب (14 اسب بیمار و 45 اسب به ظاهر سالم) نمونه خون وداجی اخذ و شمارش کامل سلولهای خونی روی نمونهها انجام شد. برای تشخیص آلودگی به عوامل بیماری از روشهای بررسی میکروسکوپی و آزمون Multiplex PCR استفاده شد. در نمونههای گرفته شده، تنها تیلریا اکوئی شناسایی شد. اسبها براساس نتایج آزمون PCR و نشانههای درمانگاهی به سه گروه (شاهد، آلوده و بیمار) تقسیم شدند. سپس نشانههای درمانگاهی و تغییرات خونشناسی در گروههای تعریف شده بررسی شدند. نتایج نشان میدهد که پیروپلاسموز اسبها موجب کمخونی در گروه بیمار میگردد، در حالی که در گروه آلوده، تفاوت آشکاری با گروه شاهد مشاهده نمیشود. تب، زردی یا رنگپریدگی مخاطی، فراوانترین یافتههای درمانگاهی در اسبهای بیمار بود. همچنین به نظر میرسد استرس نقش به سزایی در تشدید نشانههای پیروپلاسموز در اسبان اصیل عرب اهواز دارد. در این مطالعه برای نخستین بار آلودگی به تیلریا اکوئی به روش PCR در اسبان اصیل عرب اهواز تأیید شد. از آنجا که استان خوزستان از دیرباز یکی از کانونهای پرورش اسب به ویژه اسب اصیل عرب در ایران بوده و امروزه پرورش اسب در این منطقه به یک صنعت تبدیل شده است و با توجه به اهمیت پیروپلاسموز در صنعت اسبداری و زیان اقتصادی ناشی از آن، به نظر میآید که میبایست توجه بیشتری به این بیماری و تلاش برای پیشگیری و درمان آن در استان خوزستان صورت گیرد.