اثر مکمل های گیاهی و اینولین بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در ماهی جوان کپور معمولی (Common Carp)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته کارشناسی ارشد شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

2 استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

3 دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

چکیده

در این تحقیق اثر پودر پیاز و مرزه به عنوان مکمل گیاهی و اینولین (پری بیوتیک) در تیمارهای مختلف، شامل گروه شاهد، تیمار یک درصد اینولین، تیمار یک درصد پودر گیاه مرزه، تیمار یک درصد پودر پیاز و تیمار یک درصد مخلوط پودر مرزه و پیاز (هر کدام به مقدار نیم درصد) بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و شاخص های خونی ماهیان جوان کپور معمولی در سه تکرار به مدت 45 روز مورد بررسی قرار گرفتند. در هر تکرار 10 عدد ماهی جوان کپور با میانگین وزن اولیه 08/0 ± 96/19 گرم در مخازن 300 لیتری آب ذخیره ‌سازی شد. ماهیان مورد آزمایش به روش سیری و سه بار در روز تغذیه شدند. در پایان دوره ی آزمایشی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شامل سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و مقدار مالون دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی در پلاسمای خون ماهیان و همچنین مقدار هماتوکریت و هموگلوبین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در تمامی تیمارها در مقایسه با شاهد بیشتر بوده که در تیمارهای مکملهای گیاهی معنی دار بوده است (P<0.05). از طرفی مقدار هموگلوبین و هماتوکریت در تیمارهای 1% مرزه و 1% اینولین بیشترین افزایش معنی دار را در مقایسه با شاهد داشته است (P<0.05). همچنین مقدار مالون دی آلدئید نیز در تیمارهای 1% مرزه و 1% اینولین بیشترین کاهش معنی دار را در مقایسه با شاهد داشته است (P<0.05). لذا با توجه به نتایج به دست آمده، به جهت کاهش پراکسیداسیون لیپید و بهبود شرایط فیزولوژیک ماهیان، استفاده از 1% پودر مرزه و یا 1% اینولین در جیره غذایی ماهیان جوان کپور توصیه می شود.

کلیدواژه‌ها


زرگری، علی (1381). گیاهان دارویی، جلد دوم، انتشارات دانشگاه تهران، صفحات 25-36.
کامکار، ابوافضل؛ توریان، فهیمه؛ آخوندزاده­بستی، افشین؛ میثاقی، علی و شریعتی­فر، نبی (1392). ارزیابی ترکیبات شیمیایی اسانس گیاه مرزه (.Satureja hortensis L) و مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی آن با عصاره­های آبی و الکلی. مجله تحقیقات دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 68، شماره 2، صفحات 175-182.
کلانتر، مجید (1390). گیاهان دارویی و فرآورده­های گیاهی، انتشارات مرز دانش، چاپ اول، صفحه 174.
گلیان، ابولقاسم؛ مظهری، مژگان؛ اکبریان، عبداله؛ حسینی­غفاری، مرتضی و عارف­نژاد بابک (1390). مبانی کاربرد پری بیوتیک­ها در تغذیه. تالیف گلن آر. گیبسون و مارسل بی. رابرفروید، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد، چاپ اول صفحات 209-240.
مرتضایی، سیف­اله؛ رفیعیان، محمود؛ انصاری­سامانی، رویا و شاهین­فرد، نجمه (1391). مقایسه غلظت ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی هشت گیاه دارویی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، دوره دوازدهم، شماره 7، صفحات 520-530.
Ozsoy, N.; Candoken, E. and Akev, N. (2009). Implication for degenerative disorders. antioxidative activity, total phenols, flavonoids, ascorbic acid, beta-carotene and beta-tocopherol in Aloe vera. Oxidative Medicine and Cellular Longevity, 2(2): 99-106.
Amagase, H.; Petesch, B.L.; Matsuura, H.; Kasuga, S. and Itakura, Y. (2001). Intake of garlic and its bioactive components. The Journal of Nutrition, 131: 955s-962s.
AOAC (Association of Official Analytical Chemists). (1995). Official Methods of Analysis of Official Analytical Chemists International, 16th edn. AOAC, Arlington, Virginia, USA.
Corzo-Martinez, M.; Corzo, N. and Villamiel, M. (2007). Biological properties of onions and garlic. Trends Food Science Technology, 18(12): 609-625.
Farahi, A.; Kasiri, M.; Sudagar, M.; Soleimani Iraei, M. and Zorriehzahra, S.M.J. (2012). Effect of dietary supplementation of Melissa officinalis and Aloe vera on hematological traits, lipid oxidation of cacass and performance in Rainbow trout (Oncorhynchus mykiss). Animal and Feed Research, 2: 01-05.
Feldman, B.F.; Zinkl, J.G. and Jain, N.C. (2000). Schalm’s Veterinary Hematology. 5th ed. Lippincoti Williams & Wilkins. Pp: 1120-1124.
Glenn, R.G. and Marcel, B.R. (2008). Handbook of prebiotics. Translated by Golian, A., Mazahari, A., Akbarian, A., Houseni Ghafari, M., Arefnejad, B. Ferdowsi University of Mashhad Press. Publication No. 583. P: 557.
Ilalyaraja, N.; Khanum, F. and Anilakumar K.R. (2010). Antiulcerative colitic and anti bacterial properties of hydroalcoholic extract of Aloe vera (L) gel. Herbal Medicine and Toxicology, 4: 197-206.
Khosravinia, H.; Alirezaei, M.; Ghasemi, S. and Neamati, S. (2015). Effect of Satureja khuzistanica essential oils on antioxidative potential and postmortem pH of breast muscle in heat stressed broiler chicken. Journal of Veterinary Research, 70(2): 227-234.
Pang, S.h.; Xing, Y.; Riu, L. and Jian Ping, C. (2010). Effects of nitrobenzene on liver antioxidant defense system of Carassius auratus. Chemical Research in Chinese Universities 26(2): 204-209.
Pearson, M.P. and Stevens, E.D. (1991). Size and hematological impact of the splenic erythrocyte reservoir in rainbow trout, Onchorynchus mykiss. Fish Physiology and Biochemistry, 9: 39-50.
Satoh, K. (1978). Serum lipid peroxidation in cerebrovascular disorders determined by a new colorimetric method. Clina Chimica Acta: International Journal of Clinical Chemistry, 90: 37-43.
Scholz-Ahrens, K.E. and Schrezenmeir, J. (2002). Inulin, oligofructose and mineral metabolism-experimental data and mechanism. British Journal of Nutrition 87, s179-s186.
Sefidkon, F. and Jamzad, Z. (2005). Chemical composition of the essential oil of three Iranian Satureja species (S. mutica, S. macranthaand S.intermedia). Journal of Food Chemistry, 91: 1-4.
Thrall, M.A. (2004). Veterinary Hematology and Clinical Chemistry.Lippincott Williams & Wilkins USA. P: 556.
Vulevic, J.; Rastall, R.A. and Gibson, G.R. (2004). Developing a quantitative approach for determining the in vitro prebiotic potential of dietary oligosaccharides. FENS Microbiology Letters, 236: 153-159.