آمونیاک و ترکیبات نیتروژنی مضر در سیستم پرورش آبزیان از تجزیه مواد دفعی و یا مواد غذایی باقی مانده در آب بوجود می‌آید. آمونیاک و متابولیت‌های آن فاکتورهای محدود کننده پرورش آبزیان بوده و تلاش جهت حذف این ترکیبات از آب به کمک فیلتراسیون صورت می گیرد. فیلترهای کربنی و زئولیتی نیز در آکواریوم‌ها به طور متداول مورد استفاده قرار می‌گیرند و در حذف مواد آلی و معدنی مختلف از آب نقش دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر این فیلترها در تراکم‌های مختلف نگهداری بر مواد نیتروژنی آب می‌باشد. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی ماکرو (Labidochromis caeruleus) در گروه‌های 10 تایی در آکواریوم-هایی با شرایط زیر منتقل گردیدند: آکواریوم با فیلتر کربنی، آکواریوم با فیلتر زئولیتی و آکواریوم با فیلتر معمولی بعنوان گروه شاهد در سه تراکم مختلف (5/1، 25/2، 3 گرم ماهی در هر لیتر آب). برای هر روش نگهداری سه تکرار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد میانگین مقادیر pH و غلظت نیترات آب میان فیلتراسیون زئولیتی و گروه شاهد و همچنین میان فیلتراسیون کربنی و گروه شاهد ارتباط معنی‌دار وجود داشت (05/0>P) اما میان فیلتراسیون زئولیتی و فیلتراسیون کربنی ارتباط معنی‌دار وجود نداشت (05/0<P). نتایج نشان داد میانگین غلظت نیترات در این سه نوع فیلتر در تراکم‌های مورد نظر دارای تفاوت معنی‌دار نبود. در بررسی اثر تداخلی فیلتراسیون و تراکم، ارتباط معنی‌داری در میزان نیترات مشاهده نشد. در میزان نیریت و آمونیاک تفاوت معنی‌داری بین گروه ها مشاهده نشد. در انتهای دوره تفاوت وزن ماهی‌ها در سه نوع فیلتراسیون معنی‌دار نبوده است. به طور کلی با توجه به نتایج این تحقیق بنظر می رسد با فیلتراسیون معمولی (فیلتر حاوی اسفنج) بدون نیاز به زئولیت و کربن فعال، میزان مواد نیتروژنی آب در حد مورد قبول حفظ می شود.
ابتدای صفحه