تغییرات هیستومتریک و هیستولوژیک بافت دوازدهه موش صحرایی متعاقب تجویز خوراکی اتانول و اولئوروپئین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد بافت شناسی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه تهران

2 دانشگاه شهید چمران اهواز

3 استادیار پاتولوژی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه لرستان

4 دانش آموخته کارشناسی ارشدبافت شناسی- دانشکده دامپزشکی- دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

    از آنجایی که نقش اولئوروپئین به عنوان مهم‌ترین ترکیب فنلی برگ زیتون در حفاظت لایه‌ی مخاطی معده و سایر بافت‌های بدن به اثبات رسیده است، هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی تغییرات هیستومتریک و هیستولوژیک بافت دوازدهه‌ی موش صحرایی متعاقب تجویز اتانول و اولئوروپئین بود.  شش گروه موش صحرایی نر به صورت گروه‌های شاهد (نرمال سالین)، اولئوروپئین (mg/kg 5)، اتانول (یک میلی‌لیتر)، اتانول به همراه اولئوروپئین با سه دوز 5، 10 و mg/kg 50 تحت مطالعه قرار گرفتند.  اولئوروپئین به مدت سه روز به صورت خوراکی تجویز شد و اتانول یک ساعت بعد از آخرین دوز اولئوروپئین خوراکی گاواژ شد.  موش‌ها یک ساعت بعد از مصرف اتانول به وسیله‌ی اتر آسان‌کشی شدند و بافت دوازدهه جدا شده از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی ارزیابی شد.  مصرف اتانول سبب تخریب طبقه‌ی مخاطی دوازدهه گردید به طوری که با تجویز آن ضخامت بافت پوششی، تعداد سلول‌های استوانه‌ای، تعداد سلول‌های جامی، طول پرز و ضخامت طبقه‌ی مخاطی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت.  استفاده از اولئوروپئین در دوزهای 5 و mg/kg 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم در کاهش اثرات اتانول مؤثر بود در حالی که دوز mg/kg 50 آن برای دوازدهه اثر محفاظتی نداشت بلکه همانند یک عامل اکسید کننده در دوازدهه عمل نمود.  بنابراین اولئوروپئین در مقادیر کم می‌تواند اثر محافظتی برای بافت دوازدهه در برابر اتانول داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار