2024-03-28T17:03:12Z
https://www.ivj.ir/?_action=export&rf=summon&issue=18842
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
مطالعه مقایسه ای تأثیر کمپوست مصرفی قارچ دکمه ای و کود شیمیایی بر بافت راسی کلیه و برخی پارامترهای خونی کپورماهیان پرورشی گرمابی
اعظم
اسد سفتجانی
رحیم
عبدی
محمد علی
سالاری علی آبادی
زهرا
بصیر
به منظور مطالعه مقایسهای تأثیر کمپوست مصرفی قارچ دکمهای و کود شیمیایی بر بافت راسی کلیه و برخی پارامترهای خونی کپورماهیان پرورشی گرمابی پس از انتقال ماهیان به شش استخر یک هکتاری به مدت دو ماه کود شمیایی و کمپوست مصرفی قارچ دکمهای را دریافت کردند. در هر یک از گروهها نمونهبرداری حدود 20 قطعه از ماهیان سالم و دارای خصوصیات زیست سنجی مشابه از هر استخر انجام پذیرفت. پس از انجام مراحل معمول آزمایشگاهی شمارش گلبولهای قرمز، شمارش افتراقی گلبولهای سفید به روش استفاده از لام هموسیتومتر، درصد هماتوکریت به روش میکروهماتوکریت و اندازهگیری هموگلوبین به روش استاندارد سیانومت هموگلوبین انجام شد. همچنین نمونههایی به ضخامت حداکثر 5 میلیمتر از نواحی راسی کلیه برداشت و پس از ثبوت در محلول بوئن، روش معمول تهیه مقاطع بافتی شامل آبگیری با سری افزایشی اتانل، شفافسازی با گزیلل و آغشتگی با پارافین انجام گرفت. در نهایت نمونهها در قالبهای پارافینی بلوکگیری شدند. سپس برشهایی به ضخامت μm6 - μm4 با استفاده از میکروتوم نیمه دیجیتالی لایکا تهیه و تحت رنگآمیزی عمومی هماتوکسیلین- ائوزین قرار گرفتند. در ادامه میکروگرافهای تهیه شده به کمک میکروسکوپ نوری المپیوس مجهز به دوربین داینولیت و سیستم کامپیوتری مجهز به نرمافزار داینوکپچر به روش هیستومورفولوژی مورد مطالعه قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که در چهار گونه کپور ماهیان پرورشی تنها در کپور علفخوار شمارش گلبولهای قرمز دارای اختلاف معنیدار نبوده است. همچنین در ماهیان کپور نقرهای و سرگنده اختلاف در میزان هموگلوبین معنیدار بوده و تنها در کپور علفخوار اختلاف بین درصد هماتوکریت معنیدار نبوده است. نتایج مطالعات میکروسکوپی ناحیه راسی کلیه نشان از افزایش بافت همبند بینابینی در گروه شاهد نسبت به گروه کنترل بوده و در گروه کنترل بیشتر فضاها توسط سلولها اشغال شده بود. با توجه به یافتههای اخیر میتوان نتیجه گرفت که میتوان از کمپوست مصرفی قارچ دکمهای به عنوان جایگزین مناسب کودهای شیمیایی در استخرهای پرورشی کپورماهیان پرورشی گرمابی استفاده نمود.
کمپوست
کود شیمیایی
کلیه
پارامترهای خونی
کپورماهیان پرورشی گرمابی
2021
08
23
5
14
https://www.ivj.ir/article_125874_94b7fb14d1b11d576c69935be1bc75d1.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
بررسی فراوانی انواع آریتمی در گوساله های هولشتاین در دوره شیرخوارگی
حمید
ایرانپور مبارکه
علی رضا
قدردان مشهدی
محمدرحیم
حاجی حاجیکلایی
مهدی
پورمهدی بروجنی
تحقیق حاضر، با هدف تعیین فراوانی انواع آریتمیهای فیزیولوژیک در گوسالههای شیرخوار به ظاهر سالم نژاد هلشتاین به انجام رسیده است. بدین منظور 35 رأس گوساله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در هر مورد سابقه مادر و گوساله اخذ شده و معاینات بالینی و الکتروکاردیوگرافی در ساعات 2، 6، 12، 24، 48 و 72 و روزهای 7، 14 و 21 پس از تولد و همچنین زمان از شیرگیری روی آنها صورت گرفت. نتایج نشان داد که از مجموع 350 الکتروکاردیوگرام تهیه شده، 79 عدد یا 58/22 درصد فاقد آریتمی بوده و در مابقی آنها (271 عدد یا 42/77 درصد) حداقل یک نوع آریتمی (الکتریکالآلترنانس، پیشآهنگ سرگردان، آریتمی سینوسی، بلوک سینوسی-دهلیزی و بلوک دهلیزی-بطنی نوع 2) به ثبت رسیده است. فراوانی آریتمیهای فوق به ترتیب 187، 111، 37، 8 و 3 مورد تعیین گردید که به صورت مستقل و یا همزمان با یکدیگر اتفاق افتاده بودند. همچنین فراوانترین زمان وقوع چهار آریتمی ابتدایی فوق به ترتیب: ساعت 2 پس از تولد، ساعت 12 پس از تولد، ساعت 48 پس از تولد و زمان از شیرگیری بوده است. بلوک دهلیزی-بطنی درجه 2 در هفتههای دوم و سوم پس از تولد گوساله و در زمان از شیرگیری قابل مشاهده بود. انجام آزمونهای آماری مشخص نمود که تأثیر سن بر حضور این آریتمیها در مورد الکتریکالآلترنانس و پیشآهنگ سرگردان به اختلافی معنیدار منجر گشته است. تأثیر جنس بر فراوانی آریتمیهای فوق معنیدار تشخیص داده نشد. به نظر میرسد که شرایط خاص موجد در دامهای نوزاد که به دلایلی همچون انطباق با محیط خارج رحمی بروز میکند، عامل حضور تعداد قابل توجهی آریتمی فیزیولوژیک در این گروه سنی باشد.
آریتمی فیزیولوژیک
گوساله شیرخوار
هلشتاین
2021
08
23
15
25
https://www.ivj.ir/article_125873_88f45198ac2eac2a5a5ce2ce05aa68c1.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
بررسی اثر میدازولام بر مسمومیت ناشی از تجویز دوزهای بالای لیدوکائین در ماکیان (Gallus gallus domesticus)
هادی
ایمانی راستابی
ناصر
وصال
هدف از مطالعهی حاضر بررسی اثر میدازولام بر مسمومیت ناشی از لیدوکائین در ماکیان بود. تعداد 48 قطعه مرغ (Gallus gallus domesticus) تخمگذار نژاد لوهمن در دو گروه (تعداد=24) و چهار زیر گروه (تعداد=6) تقسیم شدند. مرغها در دو گروه I و II انفوزیون لیدوکائین را به ترتیب با سرعت 15 و 25 میلیگرم بر کیلوگرم در دقیقه دریافت کردند. 10 دقیقه قبل از تجویز لیدوکائین، در هر زیر گروه، یکی از درمانهای نرمال سالین یا میدازولام با دوز 25/0، 5/0 و 1 میلیگرم بر کیلوگرم در عضلهی سینهای تزریق شد. با وقوع علایم مربوط به مسمومیت (تشنج و یا ایست تنفسی) انفوزیون لیدوکائین قطع و کل دوز لیدوکائین تجویز شده محاسبه میشد. در گروه I، واکنش تشنج در زیر گروه نرمال سالین در دوز 0/13±0/38 میلیگرم بر کیلوگرم و در سه زیرگروه دیگر ایست تنفسی (بدون بروز تشنج)، به ترتیب در دوزهای 4/12±1/36، 3/15±9/39 و 1/9±1/37 میلیگرم بر کیلوگرم رخ داد. همچنین در گروه II، واکنش تشنج در زیر گروه نرمال سالین در دوز 8/4±4/23 میلیگرم بر کیلوگرم و در سه زیرگروه دیگر ایست تنفسی (بدون رخداد تشنج)، به ترتیب در دوزهای 8/3±1/31، 8/3±3/31 و 3/5±2/28 میلیگرم بر کیلوگرم مشاهده شد. پرندگانی که لیدوکائین را با سرعت پایینتری دریافت نموده بودند، واکنش مسمومیت را به صورت معنیداری در دوزهای بالاتری نشان دادند. بر پایهی نتایج حاصل از این مطالعه، در انفوزیون وریدی لیدوکائین با سرعت پائینتر، میدازولام مرغها را در برابر واکنش تشنج ناشی از مسمومیت با داروی بیحسی لیدوکائین محافظت نمود، اما تأثیری در تغییر آستانهی مسمومیت نداشت.
میدازولام
لیدوکائین
مسمومیت
ماکیان
2021
08
23
26
37
https://www.ivj.ir/article_125882_e0eb01ba739b3b6249fd3ad8d78b2b1f.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
تنوع ژنتیکی عقرب هوتنتوتا زاگروسنسیس و سلسئی با استفاده از تکنیک (RAMS (Random Amplified Microsatellites در خوزستان
سعید
پیر مرادی
عباس
جلودار
هدیه
جعفری
عقربهای خانواده بوتیده دارای جنسهای متنوعی در جهان و از جمله در ایراناند که یکی از آنها جنس هوتنتوتا است. علیرغم این که این عقرب یکی از چند عقرب مهم از لحاظ پزشکی است، تا کنون مطالعهی ملکولی در خصوص روابط فیلوژنتیکی آن در ایران صورت نگرفته است. در این مطالعه، 10 نمونه از هر کدام از عقربهای گونه هوتنتوتا زاگروسنسیس و سلسئی از مناطق مختلف استان خوزستان جمعآوری گردید و سپس جهت بررسی تنوع ژنتیکی با استفاده از تکنیکRAMS (Random Amplified Microsatellites) و PCR-RFLP مورد مطالعه قرار گرفتند. آغازگر P-CCA از بین 6 آغازگر RAMS که به کمک واکنش PCR مورد استفاده قرار گرفت، باندهای واضح و تکرارپذیری تولید کرد. از 20 نمونه عقرب هوتنتوتا زاگروسنسیس و سلسئی تعداد کل 78 باند تولید شد که از این تعداد باندهای پلیمورفیک و مونو مورفیک به ترتیب، 8/94 و 2/5 بودند. اندازهی باندهای تولید شده با استفاده از این آغازگر بین 200 تا 1000 نوکلئوتید متفاوت بود. پس از امتیازدهی الگوی باندهای حاصله بر روی ژل الکتروفورز، گروهبندی نمونهها با استفاده از ضریب شباهت دایس و الگوریتم UPGMA انجام شد. نتایج دندروگرام نشان داد که نمونههای مربوط به هوتنتوتا زاگروسنسیس و سلسئی با ضریب تشابه به ترتیب، 65/0 و 60/0 در یک گروه قرار گرفتند، هرچند که ناهمگونی بین نمونههای دو گونه مشاهده شد. دو نمونه گردآوری شده از دزفول (HZ9 و SE5) از بقیهی نمونههای همگروه خود کاملاً متفاوت بودند، که این نتیجه به وسیلهی آزمایش PCR-RFLP مورد تأیید قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل دندروگرام تنوع و جدایی ژنتیکی درون گونهای اعضای جمعیت عقرب جنس هوتنتوتا در استان خوزستان را نشان داد. این مطالعه کاربرد استفاده از تکنیک RAMS به عنوان ابزاری به منظور بررسی تنوع ژنتیکی عقربها در این منطقه را نشان میدهد.
عقرب
هوتنتوتا زاگروسنسیس
هوتنتوتا سلسئی
فیلوژنی
Rams
2021
08
23
38
50
https://www.ivj.ir/article_125875_e221d3bb23d65c2e826dee3c6acf5c19.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
بررسی بیان ژن آنزیمهای آنتیاکسیدانی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با ویتامینE ، عصارهی گیاه خرفه و پستهی وحشی تحت استرس گرمایی
مولود
ربیعه
هدایت الله
روشنفکر
محمود
نظری
محمدرضا
قربانی
این تحقیق به منظور ارزیابی اثر عصارهی گیاهان خرفه، پستهی وحشی و ویتامین E بر بیان ژنهای آنزیمهای آنتیاکسیدانی (سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز) در جوجههای گوشتی تحت استرس گرمایی اجرا گردید. بدین منظور از ۲۰۰ قطعه جوجهی گوشتی سویهی تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصافی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. پنج تیمار آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیرهی شاهد (جیرهی پایه بدون هیچگونه افزودنی)، 2- جیرهی پایه به همراه 200 میلیگرم بر کیلوگرم ویتامین E، 3- جیرهی پایه به همراه 100 میلیگرم بر کیلوگرم عصارهی پستهی وحشی، 4- جیرهی پایه به همراه 100 میلیگرم بر کیلوگرم عصارهی خرفه، 5- جیرهی پایه به همراه 100 میلیگرم بر کیلوگرم عصارهی پستهی وحشی و 100 میلیگرم بر کیلوگرم عصارهی خرفه بود. در انتهای آزمایش دو مرغ از هر تکرار کشتار شده و کبد آنها سریعاً جدا گردید و به همراه ازت مایع به آزمایشگاه منتقل گردید. بیان ژنهای آنزیمهای سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز به روش Real-time qPCR ارزیابی شد. در این روش ژن بتااکتین به عنوان ژن خانگی (منبع) جهت نرمال نمودن دادهها استفاده شده است. نتایج نشان دهندهی این است که بیان ژنهای آنزیمهای سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز بین تیمارها اختلاف معنیداری دارند. همچنین در بیان ژن آنزیمهای آنتیاکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز، بیشترین میزان را تیمار 5 داشت. البته بیان این ژنها در سایر تیمارها (تیمار ۲ و ۳ و ۴) نسبت به کنترل افزایش معنیداری را نشان داد. بنابراین نتایج نشان داد که ترکیب عصارهی پستهی وحشی و گیاه خرفه در کنار هم میتواند تأثیر به سزایی بر بیان ژنهای آنزیمهای آنتیاکسیدانی در شرایط استرس گرمایی داشته باشد.
بیان ژن
آنزیم های آنتی اکسیدانی
تنش گرمایی
جوجه های گوشتی
2021
08
23
51
60
https://www.ivj.ir/article_125880_1eaf0161a859b043e900da9144ad01da.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
تاثیر سطوح مختلف متیونین جیره در سنین ابتدایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، نسبت راندمان انرژی و پروتئین و ترکیب عضله سینه بلدرچین ژاپنی
رضا
سیاحی
محسن
دانشیار
پرویز
فرهومند
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح متیونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، نسبت راندمان انرژی و پروتئین و ابقای مواد مغذی بدن در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. از 490 قطعه جوجهی بلدرچین در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 5 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت 10 روز استفاده گردید. جیرههای آزمایشی شامل سطح توصیه شده NRC (5/0 درصد)، سه سطح 5/7 ، 15 و 5/22 درصد پایینتر از NRC (به ترتیب 4625/0، 425/0 و 3875/0 درصد) و 3 سطح 5/7 ، 15 و 5/22 درصد بالاتر از NRC (به ترتیب 5375/0، 575/0 و 6125/0 درصد) متیونین بودند. در پایان 10 روزگی، جوجههای هر واحد آزمایشی وزنکشی شده و یک جوجه از هر واحد آزمایشی کشتار شد تا لاشه مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که افزایش سطح متیونین به 15 درصد بالاتر از NRC (575/0 درصد) موجب کاهش خطی ضریب تبدیل خوراک گردید و افزایش بیشتر آن به 5/22 درصد (6125/0 درصد) تغییر چندانی در ضریب تبدیل خوراک ایجاد نکرد. رگرسیون خطی، بالاترین وزن نسبی لاشه و سینه را برای بلدرچینهای دریافت کنندهی 575/0 درصد متیونین نشان داد. افزایش سطح متیونین تا 575/0 درصد راندمان هر دوی انرژی و پروتئین را به طور خطی افزایش داد ولی افزایش بیشتر آن به 6125/0 درصد تغییری در نسبت راندمان انرژی و راندمان پروتئین ایجاد نکرد. افزایش سطح متیونین تا 575/0 درصد به طور خطی باعث افزایش پروتئین گردید و بالاترین مقدار پروتئین سینه با سطوح 575/0 و 6125/0 درصد به دست آمد. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که مصرف 575/0 درصد متیونین در سنین ابتدایی از طریق بهبود راندمان انرژی و پروتئین موجب ابقای بیشتر پروتئین، محتوای بالاتر پروتئین لاشه و افزایش وزن لاشه و کاهش ضریب تبدیل خوراک میگردد.
بلدرچین ژاپنی
ضریب تبدیل خوراک
راندمان انرژی
راندمان پروتئین
متیونین
2021
08
23
61
70
https://www.ivj.ir/article_125881_15c588fcf66db09852450b60d2001cae.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
بررسی شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگهای شهرستان سمنان با استفاده از روش آگلوتیناسیون مستقیم
بهاره
فلاح علمداری
عماد
چنگیزی
مهدی
محبعلی
شکل مدیترانهای لیشمانیوز احشایی (کالاآزار) از خطرناکترین بیماریهای مشترک انسان و دام میباشد که در اغلب مناطق ایران به صورت تکگیر و در بعضی از استانهای کشور به صورت بومی دیده میشود. سگ اهلی (Canis familiaris) مخزن اصلی بیماری در لیشمانیوز احشایی نوع مدیترانهای است. هدف از مطالعه حاضر مشخص نمودن شیوع سرمی (Seroprevalence) حضور بیماری لیشمانیوز احشائی در سگهای صاحبدار مناطق شهری و روستایی سمنان میباشد. به این منظور از ۱۴۰ قلاده سگ صاحبدار فاقد علائم بالینی به روش تصادفی خونگیری انجام گرفت. تمامی نمونههای خون از لحاظ حضور آنتیبادی ضد لیشانیایی با عیار۱:۸۰ و به بالا با آزمایش آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) مورد آزمایش قرار گرفتند. عیار۱:۳۲۰ و به بالا به همراه علائم بالینی به عنوان بیمار و عیار۱:۸۰ و به بالا، بدون علائم بالینی به عنوان عفونت ناشی از لیشمانیا اینفانتوم در نظر گرفته شد. از نمونههای مرضی شامل طحال، کبد و غدد لنفاوی یک سگ مبتلا با عیار ۱:۲۰۴۸۰ در آزمایشگاه به روش داب، گسترش تهیه شد و با رنگ گیمسا رنگآمیزی گردید. در مطالعه میکروسگوپی، اجسام آماستیگوت دیده شد. آنتیبادی ضد لیشمانیا در چهار سگ (9/2 درصد) با عیار بالاتر از ۱:۳۲۰ در ۱۴۰ سگ مشاهده گردید. از لحاظ شیوع سرمی، اختلاف معنیداری میان ابتلا به بیماری با جنسیت و سن دیده نشد. نتایج این مطالعه نشان میدهد که لیشمانیوز احشایی با میزان شیوع پائین در سگهای شهرستان سمنان در حال بروز است.
لیشمانیوز احشایی
آزمایش اگلوتیناسیون مستقیم
سگ
سمنان
2021
08
23
71
80
https://www.ivj.ir/article_125877_3537eba245c668537a2798d48d401a47.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
مقایسه غلظت باقیمانده انروفلوکساسین در شیر کارتیه های مبتلا به ورم پستان بالینی و سالم متعاقب تجویز داخل عضلانی به روش HPLC
محمدرضا
گلستانی فر
زهره
عبدالملکی
محمدامین
اسلامپور
مطالعات فارماکوکینتیکی داروها در بدن حیوانات سالم صورت میپذیرد. با توجه به این که در شرایط پاتولوژیک میزان نفوذپذیری داروها به فضاهای آناتومیک دستخوش تغییرات میشود، اطلاع از میزان نفوذپذیری آنتیبیوتیکها در غدد پستانی مبتلا به عفونت میتواند در انتخاب آنتیبیوتیک مؤثر باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی غلظت انروفلوکساسین در شیر کارتیههای مبتلا به ورم پستان بالینی و سالم پس از تجویز داخل عضلانی تک دوز دارو در گاوهای شیری بود. برای انجام این تحقیق از 6 رﺃس گاو هلشتاین شیروار مبتلا به ورم پستان درجه 2 بالینی با عامل کلی فرمی، به روش آسپتیک نمونه شیر اخذ و به صورت همزمان در محیط بلاد آگار و مک کانکی کشت داده شد، سپس سویههای کلی فرم جدا شده به آزمایشگاه رفرانس ارسال گردید. بعد از تأیید عامل ورم پستان، انروفلوکساسین 5 درصد (هیپرالونا) با دوز mg/kg B.W 5 داخل عضلانی تزریق شد. سپس از کارتیه مبتلا و کارتیه ضربدری سالم در زمانهای متفاوت نمونه شیر اخذ و برای آنالیز به آزمایشگاه ارسال شد. باقیماندههای انروفلوکساسین و متابولیت آن، سیپروفلوکساسین به روش استاندارد استخراج شد سپس غلظت داروها با روش کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا (HPLC) اندازهگیری شد. شرایط کروماتوگرافی شامل فاز متحرک متانول- استونیتریل با نسبت حجمی (v/v) 76:24 به روش ایزوکراتیک با سرعت جریانml/min 1 و شناساگر UV با طول موج 280 نانومتر بود. نتایج مطالعه ما نشان داد که بین میزان انروفلوکساسین در نمونههای شیر دو گروه در ساعات اندازهگیری شده تفاوت معنیداری وجود ندارد، در حالی که مقدار سیپروفلوکساسین در ساعت 12 در نمونههای شیر اخذ شده از کارتیه ورم پستانی، به طور معنیداری بیشتر از شیر کارتیههای سالم بود. بر اساس دادههای به دست آمده از HPLC میتوان نتیجه گرفت که الگوی نفوذ انروفلوکساسین در کارتیههای سالم و مبتلا به ورم پستان بالینی تفاوت معنیداری نداشت.
انروفلوکساسین
ورم پستان بالینی
کلی فرم
کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا
2021
08
23
81
92
https://www.ivj.ir/article_125876_a0550f35c750f97879a326f8f5f0a67d.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
مطالعه اثر گیاه خردل وحشی بر هضم پذیری، گونه های پروتوزوا، فراسنجههای خونی و هورمون های تیروئیدی گوسفند عربی
طاهره
محمدابادی
عاطفه
اعطایی
محسن
ساری
این مطالعه به منظور بررسی اثر گیاه خردل وحشی بر هضمپذیری، گونه های پروتوزوا و فراسنجههای خونی در گوسفندعربی انجام شد. جیرهی حاوی 25 درصد خردل وحشی جایگزین یونجه در تغذیهی گوسفندان عربی با وزن 5±25 کیلوگرم و سن یک سال با جیره 50 به 50 علوفه به کنسانتره برای مدت 45 روز استفاده شد. در پایان مطالعه مصرف خوراک، قابلیت هضم، فراسنجههای تخمیر شکمبه، جمعیت پروتوزوآ و متابولیتهای خونی در دامها اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد افزودن گیاه خردل وحشی به جیره گوسفندان تأثیر معنیداری بر میزان مادهی خشک و مادهی آلی مصرفی نداشت. قابلیت هضم مادهی خشک، ماده ی آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی بین دو تیمار اختلاف معنیداری نداشتند. اما قابلیت هضم پروتئین خام در جیرهی حاوی خردل وحشی کاهش یافت (32/69 و41/61 درصد به ترتیب برای تیمار شاهد و تیمار حاوی خردل وحشی). مدت زمان غذا خوردن، استراحت، نشخوار و جویدن تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند. نیتروژن آمونیاکی و pH جیرهی شاهد و جیرهی حاوی خردل وحشی تفاوت معنیداری با هم نداشتند. افزودن گیاه خردل اثر معنیداری بر جمعیت و گونههای پروتوزوآی شکمبه گوسفندان نداشت. میزان اوره خون در تیمار حاوی خردل وحشی نسبت به تیمار شاهد کاهش (13/16 و 40/13 میلیگرم در دسیلیتر به ترتیب برای تیمار شاهد و تیمار حاوی خردل وحشی) و میزان تریگلیسرید افزایش معنیداری (32/11 و13/18 میلیگرم در دسیلیتر به ترتیب برای تیمار شاهد و تیمار حاوی خردل وحشی). داشت. اما میزان کلسترول،LDL ،HDL و گلوکز خون تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. همچنین اثر گیاه خردل وحشی بر آنزیمهای آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز، کراتینین و هورمونهای T3،T4 و TSH معنیدار نبود. بنابراین، با توجه به این که جیرهی حاوی گیاه خردل وحشی تاثیر منفی بر قابلیت هضم، تخمیر، فراسنجههای خونی و هورمونهای تیروئیدی گوسفندان نداشت، شاید بتوان این گیاه را به میزان 25 درصد جایگزین یونجه در جیرهی گوسفند عربی استفاده کرد.
خردل وحشی
گوسفند عربی
قابلیت هضم
فراسنجههای خونی
هورمون های تیروئیدی
2021
08
23
93
103
https://www.ivj.ir/article_125872_5cf01ed1b1e8bbe6cabb2a3dba14f134.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
ارتباط چندشکلی جایگاه ژنی بتاکازئین شیر با صفات بازدهی تولید مثلی در گاوهای شیری هلشتاین
فریده
نروژ
عبداله
میرزایی
حسن
شریفی یزدی
ابوالفضل
حاجی بمانی
هدف از انجام مطالعهی حاضر، شناسایی گاوهای شیری هلشتاین در دو گروه ژنهای کدکنندهی پروتئینهای A1 و A2 بتاکازئین شیر با استفاده از روش RFLP PCR- و ارتباط آنها با شاخصهای تولیدمثلی بود. بدین منظور از 41 رأس گاو هلشتاین چندشکمزا (فاقد هرگونه بیماریهای بالینی پیرامون زایمان)، از یک گاوداری صنعتی شیری در اطراف شهرستان شیراز نمونه خون گرفته شد. پس از استخراج DNA کل از خون کامل، تکثیر ناحیه دارای چندشکلی (با جایگزینی اسید آمینه پرولین با هیستیدین در جایگاه 67 اسید آمینه پرتئین بتاکازئین در A1)، از هضم آنزیمی BstDE I (Dde I) جهت تعیین ژنوتیپ ژن بتا کازئین استفاده گردید. جهت اطمینان از روش کار و هضم آنزیمی از محصولات PCR تعیین ترادف شده به عنوان کنترل استفاده شد. مقایسهی شاخصهای تولیدمثلی (فاصلهی زایمان تا اولین تلقیح، روزهای باز و تعداد تلقیح به ازای آبستنی) بین گاوهای با ژنوتیپهای مختلف با استفاده از آزمون کروسکال والیس انجام شد. نتایج مطالعهی حاضر نشان داد که تعداد 13 (7/31 درصد)، 21 (2/51 درصد) و هفت (1/17 درصد) رأس از گاوها به ترتیب دارای ژنوتیپ A1A1، A1A2 و A2A2 بودند. مقایسه میانگین فاصلهی زایمان تا اولین تلقیح، روزهای باز و تعداد تلقیح به ازای آبستنی بیانگر عدم تفاوت معنیدار بین گاوهای مورد مطالعه دارای ژنوتیپهای مختلف بتاکازئین بود. بر اساس نتایج، چنین به نظر میرسد که شناسایی و تکثیر گاوهای دارای ژن بتاکازئین A2 (A1A2 یا A2A2) بدون نگرانی از تأثیر منفی آن بر باروری گاوهای شیری، میتواند مدنظر قرار گیرد. با این وجود جهت بررسی ارتباط این ژنوتیپ و میزان تولید شیر در گلههای گاو شیری نیاز به مطالعات گستردهتری در این زمینه وجود دارد.
باروری
بتاکازئین
ژنوتیپ
گاو شیری
2021
08
23
104
115
https://www.ivj.ir/article_125871_989ccce5eace99ad634bd92077f80754.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
تأثیر منابع مختلف روی بر پاسخ ایمنی سلولی، فراسنجه های بیوشیمیایی و هماتولوژی خون گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی
مهدی
نعمت پور
کامران
رضایزدی
مهدی
گنج خانلو
آرمین
توحیدی
این پژوهش با هدف مطالعه تأثیر منابع مختلف روی بر هماتولوژی خون و پاسخهای ایمنی گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دورهی شیردهی صورت گرفت. تعداد 35 راس گاو شیرده دو شکم زایش کرده و بالاتر در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تکرار به صورت تصادفی به یکی از 5 گروه آزمایشی اختصاص داده شدند. تمام حیوانات 42 روز پیش از شروع آزمایش با جیرهی فاقد مکمل روی تحت عنوان دورهی تخلیه تغذیه شدند. جیرهها شامل 1) جیره شاهد؛ بدون مکمل روی 2) جیره همراه با سولفات روی 3) جیره همراه با اکسید روی، 4) جیره همراه با منبع گلایسین روی و 5) جیره همراه با هیدروکسی کلراید روی، بودند. منابع مختلف روی به منظور تأمین 1500 میلیگرم روی در روز به ازای هر رأس به خوراک دامها اضافه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از منابع مختلف روی تأثیر معنیداری بر شاخصهای خونی گلوکز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز نداشت. مقدار آلکالین فسفاتاز به طور معنیداری در گروههای مصرف کنندهی مکمل روی بیشتر از گروه شاهد بود. میزان کلسیم، فسفر، آهن و مس موجود در سرم گروههای دامی تغذیه شده با منابع مختلف روی تفاوت معنیداری با گروه شاهد نداشت. نتایج همچنین نشان داد که تغذیهی گاوهای شیری با منابع مختلف روی به طور معنیداری میزان روی موجود در سرم را نسبت به گروه شاهد افزایش داد. منابع مختلف روی تأثیر معنیداری بر هیچ یک از شاخصهای هماتولوژیک خون نداشت. همچنین استفاده از منابع مختلف روی تأثیر معنیداری بر پاسخ جلدی به تزریق داخل پوستی فیتوهماگلوتنین نداشت. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که استفاده از مکمل روی در سطح 1500 میلیگرم به ازای هر رأس در روز اگرچه میتواند موجب افزایش سطح روی در سرم گردد ولی تأثیر معنیداری بر پاسخ ایمنی سلولی در گاوهای شیرده ندارد.
روی
هماتولوژی خون
ایمنی سلولی
فراسنجه های بیوشیمیایی خون
2021
08
23
116
124
https://www.ivj.ir/article_125879_f5100a2629605bf54199090bf895cf7b.pdf
نشریه دامپزشکی ایران
Iran Vet J
1735-6873
1735-6873
1400
17
2
شناسائی ملکولی گونه های بیماریزای آناپلاسما در گاوهای استان مازندران
نصرالله
واحدی نوری
وحید
نعمان
هدف از این مطالعه تعیین گونههای آناپلاسما در گاوهای استان مازندران بود. برای این منظور تعداد 105 نمونه خون از طریق رگ وداج گاو به طور تصادفی از نقاط مختلف استان مازندران جمعآوری گردید. در ابتدا DNA استخراجی از نمونههای خونی با جفت آغازگری که قطعهی 1468 جفت بازی از ژن 16S rRNA جنس آناپلاسما را تکثیر میکرد، تکثیر شد. 29 نمونه (6/27 درصد) از 105 نمونه گاوی در اولین PCR و nested-PCR از نظر جنس آناپلاسما مثبت شدند. تمامی نمونههای مثبت با nested-PCR اختصاصی از نظر وجود آناپلاسما فاگوسیتوفیلم، آناپلاسما بوویس و آناپلاسما سنتراله (سویه آموری) بررسی شدند و 21 نمونه (20 درصد) از نظر آناپلاسما فاگوسیتوفیلم، 12 نمونه (4/11 درصد) از نظر آناپلاسما بوویس و 1 نمونه (1 درصد) از نظر آناپلاسما سنتراله (سویه آموری) مثبت تشخیص داده شد. DNA استخراجی نمونههای مثبت با استفاده از جفت آغازگرهای اختصاصی که قطعه 866 جفت بازی از ژن msp4 آناپلاسما مارژیناله را تکثیر میکرد، تکثیر شد که 5 نمونه (8/4 درصد) از 105 نمونه گاوی از نظر آناپلاسما مارجیناله مثبت بودند. این مطالعه اولین تشخیص ملکولی گونههای آناپلاسما در گاوهای استان مازندران بوده است. نتایج نشان میدهد که در بین درصد آلودگی گاو به آناپلاسما فاگوسیتوفیلم، در فصول مختلف سال و نوع دامداری، اختلاف معنیدار وجود دارد. همچنین از نظر درصد آلودگی به آناپلاسما بوویس، از میان متغیرهای مورد بررسی، بین فصول مختلف سال و نوع دامداری اختلاف معنیدار وجود دارد.
ملکولی
گونه های آناپلاسما
گاو
مازندران
2021
08
23
125
139
https://www.ivj.ir/article_125878_15dc90fc890526ccc73fdb44a32fbf70.pdf