TY - JOUR ID - 4511 TI - مقایسه ی اثر ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی تعدادی از باکتری‌های بیماری‌زای غذایی JO - نشریه دامپزشکی ایران JA - IVJ LA - fa SN - 1735-6873 AU - زارعی, مهدی AU - فضل آرا, علی AU - محمدی, سمیه AD - Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 9 IS - 4 SP - 55 EP - 62 KW - جنیستئین KW - دایدزئین KW - ایزوفلاون KW - فاز تأخیری رشد DO - N2 -     جنیستئین و دایدزئین از جمله ایزوفلاون‌های مهم موجود در سویا می‌باشند که با توجه به فعالیت‌های بیولوژیک زیاد آن‌ها، در سال‌های اخیر مطالعات بسیاری روی آن‌ها انجام شده است.  این ترکیبات، استروژن‌های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان‌ها، امراض قلبی عروقی و استئوپروز می‌باشند؛ اما در مورد اثرات ضدمیکروبی آن‌ها اطلاعات محدودی در دسترس است.  این مطالعه با هدف مقایسه‌ی اثرات ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی هفت باکتری بیماری‌زای مهم غذایی، شامل اشریشیا کلای O157:H7، لیستریا مونوسیتوژنز، باسیلوس سرئوس، استافیلوکوکوس آرئوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس، سالمونلا تایفی موریوم و کرونوباکتر ساکازاکی انجام گرفت.  برای این کار تأثیر غلظت‌های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری‌ها با اندازه‌گیری میزان جذب نوری نمونه‌ها طی مدت 24 ساعت در دمای 35 درجه‌ی سانتی‌گراد مورد ارزیابی قرار گرفت.  نتایج نشان داد که این دو ترکیب تا غلظت 1000 میکرومولار تأثیری در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد اشریشیا کلای O157:H7 ندارند (05/0P).  این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی‌داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری‌های لیستریا مونوسیتوژنز و ویبریو پاراهمولیتیکوس در غلظت 125 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تأخیری رشد کرونوباکتر ساکازاکی در غلظت 1000 میکرومولار شدند (05/0>P)؛  بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در صورت استفاده از غلظت 1000 میکرومولار جنیستئین و دایدزئین، فاز تأخیری رشد کلیه باکتری‌های مورد آزمایش، به غیر از اشریشیا کلای O157:H7 ، به طور معنی‌داری افزایش می‌یابد.  UR - https://www.ivj.ir/article_4511.html L1 - https://www.ivj.ir/article_4511_70d17c557d607560321fbc867c321799.pdf ER -