TY - JOUR ID - 101915 TI - بررسی هیستوپاتولوژیک، مولکولی و سرولوژیک بیماری یون در گاومیش های اهواز JO - نشریه دامپزشکی ایران JA - IVJ LA - fa SN - 1735-6873 AU - اعتصامی, مجتبی AU - محمدیان, بابک AU - اسماعیل‌زاده, صالح AU - قربانپور, مسعود AU - حاجی حاجیکلایی, محمد رحیم AU - پورمهدی بروجنی, مهدی AD - دانشجوی دکتری پاتولوژی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران AD - دانشیار گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران AD - استاد گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران AD - استاد گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران AD - دانشیار گروه بهداشت و مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 15 IS - 4 SP - 24 EP - 34 KW - بیماری یون KW - هیستوپاتولوژی KW - سرولوژی KW - مولکولی KW - گاومیش DO - 10.22055/ivj.2019.136673.2049 N2 -     بیماری یون (پاراتوبرکلوزیس) نوعی آنتریت گرانولوماتوز، پیشرونده، غیر قابل درمان به ویژه در نشخوار کنندگان اهلی و وحشی است که به وسیله­ی مایکوباکتریوم ‌آویوم تحت گونه­ی پاراتوبرکلوزیس ایجاد می‌شود.  اطلاعات آماری دقیقی از شیوع بیماری یون در جمعیت گاومیش‌های مناطق مختلف کشور در دسترس نیست.  این مطالعه به منظور تشخیص مایکوباکتریوم آویوم پاراتوبرکلوزیس با روش‌های مختلف تشخیصی شامل:  الایزا، PCR، هیستوپاتولوژی و مقایسه­ی آن­ها با هم انجام شده است.  به این منظور از دی 1395 لغایت مهر 1396 نمونه­های بافتی از گره­ی لنفاوی ایلئوسکال، دریچه­ی ایلئوسکال، کبد و همچنین نمونه­ی خون از 97 رأس گاومیش‌ لاغر کشتار شده با سن بالای دو سال جمع­آوری و به آزمایشگاه منتقل شد.  آزمون سرمی میزان آلودگی را 1/4 درصد، آزمون مولکولی میزان آلودگی در روده را 32، در عقده‌ی لنفاوی 31 و در کبد 7/24 درصد و آزمون هیستوپاتولوژی با رنگ­آمیزی اختصاصی زیل-نلسون میزان آلودگی در روده 2/7، عقده­ی لنفاوی 2/8 و در کبد نیز 1/3 درصد نشان داد.  با رنگ­آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین در روده‌ی 11 رأس از گاومیش‌ها ضایعات گرانولوماتوزی مشاهده شد ولی فقط نتیجه­ی آزمون مولکولی 9 رأس از آن‌ها مثبت بود.  سایر یافته‌های هیستوپاتولوژی شامل آنتریت ائوزینوفیلیک، آنتریت لنفوسیتیک، آنتریت گرانولوماتوز، آنتریت موکوسی چرکی به ترتیب به میزان 9/37 درصد، 3/29 درصد، 19 درصد، 8/13 بود.  در عقده­ی لنفاوی نیز 6/68 درصد لنفادنیت گرانولوماتوز، 7/25 درصد لنفادنیت چرکی و در کبد 6/32 درصد هپاتیت مزمن، 96/11 درصد هپاتیت مزمن انگلی، 9/23 درصد پری هپاتیت، 5/6 درصد سیروز و 25 درصد لیومیوم مشاهده شد.  با توجه به عدم مشاهده­ی باسیل‌های اسیدفست تیپیک در مطالعه­ی حاضر می‌توان موارد مشاهده شده­ی بیماری یون را فرم paucibacillary (اندک باسیلی) تلقی نمود.  در عین حال افزایش میزان آلودگی گاومیش‌های شهر اهواز نسبت به مطالعه­ی قبلی نیازمند توجه جدی‌تر مراجع علمی و اجرایی است. UR - https://www.ivj.ir/article_101915.html L1 - https://www.ivj.ir/article_101915_88c1730d3e6a9e7d845e8f4b2df24fec.pdf ER -