در این مطالعه تعداد 10 قطعه ماهی شیربت تازه و سالم تهیه و از بخش‌های بالایی، میانی و پایینی کمان آبششی آن‌ها نمونه‌برداری شد؛ سپس به روش متداول تهیه مقاطع بافتی، برش‌هایی به ضخامت 5 تا 6 میکرومتر تهیه و مورد رنگ‌آمیزی معمول هماتوکسیلین- ائوزین(H&E) و اسید پریودیک شیفت (PAS) قرار گرفتند. نتایج نشان داد آبشش ماهی شیربت از 4 جفت کمان آبششی تشکیل شده است. هر کمان آبششی از دو ردیف لاملاهای اولیه (هولوبرانش) که لاملاهای ثانویه از آن‌ها منشعب شده‌اند، تشکیل شده است و در طرف مقابل خار‌های آبششی وجود دارد. لاملاهای اولیه توسط بافت پوششی سنگفرشی مطبق پوشیده شده‌اند. در بافت پوششی لاملاهای اولیه سلول‌های تمایز نیافته، سلول‌های پوششی کناری مکعبی و سنگفرشی، لایه‌ی سلول‌های کلراید و موکوسی وجود دارد. لاملاهای ثانویه دارای یک مرکز عروقی حاوی سلول‌های ستونی هستند و بافت پوششی آن‌ها از یک تا دو لایه سلولی شامل سلول‌های تمایز نیافته و سلول‌های پوششی کناری تشکیل شده است. خار آبششی دارای بافت پوششی مطبق است که حاوی سلول‌های موکوسی زیادی می‌باشد و توسط استخوان حمایت می‌شود. نتایج هیستومتریک نشان داد که ضخامت بافت پوششی لاملاهای اولیه آبشش راست و چپ با ضخامت بافت پوششی لاملاهای ثانویه آبشش چپ و راست دارای تفاوت معنی‌دار است (p≤0.05). ضخامت بافت پوششی بخش بالایی لاملاهای اولیه‌ی آبشش سمت راست با ضخامت بافت پوششی لاملاهای اولیه‌ی بخش پایینی و میانی آبشش سمت راست تفاوت معنی‌دار دارد. ضخامت بافت پوششی بخش میانی لاملای اولیه‌ی آبشش سمت راست با تمام بخش‌های بافت پوششی سمت راست و چپ لاملاهای اولیه تفاوت معنی‌دار دارد. ضخامت بافت پوششی لاملاهای ثانویه با هم تفاوت معنی‌دار نداشتند. ساختمان بافتی آبشش ماهی شیربت مشابه سایر ماهیان استخوانی است و تفاوتی با سایر ماهیان هم خانواده‌ی خود ندارد.
)