این پژوهش به منظور بررسی آثار ناشی از شکل فیزیکی خوراک (پلت و آردی) و سطوح مختلف پودر آب پنیر (صفر، چهار و هشت درصد) بر تغییرهای بافتشناسی ژژنوم انجام گرفت. در این پژوهش از تعداد 240 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308، در شش تیمار آزمایشی و چهار تکرار (10 قطعه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل 3×2 استفاده شد. از طرفی، افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل در پایان دورههای پرورشی، اندازهگیری شد. در روزهای 25 و 42 دورهی پرورش از هر واحد آزمایشی، دو قطعه جوجه (10 قطعه از هر تیمار) که به میانگین وزنی واحد آزمایشی نزدیک بودند، برای کشتار انتخاب، و نمونههای ژژنوم از رودهی باریک آنها تهیه شد. دادهها با رویهی GLM نرمافزار SAS 9.1 تجزیه و تحلیل شدند و میانگینها به روش توکی در سطح 5 درصد مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج آزمایش در 25 روزگی، نشان داد که اثر اصلی شکل فیزیکی خوراک بر عرض پرزها، معنیدار بوده و خوراک آردی، عرض ژژنوم رودهی باریک را به صورت معنیداری افزایش داده است (05/0p <). در اثر متقابل فاکتورها، جیرهی آردی با سطوح چهار و هشت درصد پودر آب پنیر، باعث افزایش طول و عرض پرز گردید. همچنین جیرهی آردی، باعث افزایش عمق کریپتهای ژژنوم رودهی باریک در 42 روزگی گردید (05/0p <). با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش، جیرهی پلت عملکرد را بهبود داده است.